آدمی از قعر دوران...

چند روزی است محمد خاتمی در مجامع مختلف حاضر می شود، به روی سن ها رفته و سخنرانی می کند، عکس یادگاری می گیرد، عکسش روی جلد روزنامه های اصلاح طلب می آید و رسانه های اصولگرا نیز به ناچار تصاویر حضور او در مجامع مختلف را بر روی خروجی خود می فرستند در حالی که فقط چند ماه پیش از این به ندرت می توانستیم ردی از حضور علنی خاتمی در مجامع و محافل بیابیم و حتی رسانه های اصلاح طلب نیز به خاطر ملاحظات خاص، عکس و خبری از او کار نمی کردند. این جریان را در کنار اصرارهای چند روزه برخی رسانه ها برای بازگشت حجت الاسلام اکبر هاشمی بهرمانی به نماز جمعه پس از چهار سال دوری او از این جایگاه اگر ببینیم ماجرا جالب تر نیز به نظر می رسد! چه اتفاقی در فضای رسانه ای و سیاسی کشور در حال وقوع است که اتفاقاتی که تا چند ماه پیش نمی توانستیم ببینیم در حال رخ دادن است. خاتمی با گردن افراشته در محافل حضور می یابد، همانند قهرمانان عکس می گیرد و رسانه های اصولگرا نیز با استیصال ناگزیر از پوشش دادن اخبار حضورهای مختلف وی هستند و .....

 

به نظر می رسد اگر پاسخ این سوال را از سران رسانه ها و جریان های داعیه دار اصول گرایی بخواهیم به جواب های جالب و در خور تاملی خواهیم رسید اما بد نیست مقداری از روی حافظه‌مان گردگیری کرده و به چهار سال قبل بازگردیم.

 

فتنه 88 یکی از پیچیده ترین مقاطع تاریخی جمهوری اسلامی بود عده‌ای که سال‌ها در درون نظام قرار داشتند و مناصب مختلف اجرایی کشور را به دست گرفته بودند پس از شکست سهمگین مقابل محمود احمدی نژاد دست به اقدامی ویرانگر زدند و با شبه کودتایی علیه نظام حاکم در ابتدا خواستار ابطال انتخابات ریاست جمهوری شدند و پس از گذشت چند ماه بدنه اجتماعی و پیاده نظام خیابانی آنها دست به شعارهای ساختارشکن و طرح مساله سرنگونی نظام حاکم بر کشور کردند. بسیاری از کسانی که در برابر آن فتنه ایستادند یکی از افراد رده بالا در داخل حکومت را به عنوان پدر معنوی فتنه به وجود آمده می‌دانستند و با تمام توان علیه او و تعداد دیگری از افراد حامی سران فتنه از جمله محمد خاتمی، رئیس جمهور سابق موضع گیری کرده و خواستار تعیین تکلیف نظام با این افراد بودند.

 

عوامل دخیل در فتنه به سرعت به دادگاه کشانده شدند و تلویزیون به پخش اعترافات عده‌ای از آنها می‌پرداخت و همه منتظر اعلام حکم فتنه‌گران بودند. فتنه و راهکارهای مقابله با آن شاه‌بیت سخنان جریان های وفادار به نظام بود و خیزش مردمی نیز حامی نظام اسلامی در برابر فتنه بود.

 

 پس از راهپمایی نه دی خاطر اکثر سیاسیون اصولگرا و رسانه های وابسته به این جریان از بابت فتنه راحت شد، دو مرده سیاسی بیانیه های بیخاصیت می دادند و هر از چند گاهی تجمعات معدودی به وجود می آوردند که آن هم پس از 25 بهمن 89 و حصر سران فتنه دیگر بروزی نداشت همه چیز آرام به نظر می آمد، پدر معنوی فتنه نیز به طرز عجیبی سکوت پیشه کرده بود و جریان اصولگرا فاتحانه خاموش شدن اتش فتنه را اعلام می کرد  و تمام توان خود را معطوف به مقابله با گروهی در درون دولت کرد. دیگر "فتنه" مساله اصلی نبود همه توان ها صرف مقابله با "جریان انحرافی" می شد. "جریان انحرافی" ضمیری بود برای اشاره به محمود احمدی نژاد و عده ای از اطرافیان او. تحلیل ها و خبرهای مختلف در مورد این عده هر روز بخش عمده ای از مطالب رسانه های اصولگرا را شامل می شد. احمدی نژاد و گروهی از همکارانش به عنوان بزرگترین خطر از صدر اسلام تا کنون معرفی شدند، هر روز خبری از "منابع موثق" منتشر می شد که جریان انحرافی، فلان اقدام ضدامنیتی را ترتیب دیده است، جریان انحرافی میلیاردها تومان هزینه برای کسب کرسی های مجلس کرده است، جریان انحرافی با اسرائیل و آمریکا رابطه دارد و .... دیگر کسی به یاد فتنه نبود، مهمترین خطر "جریان انحرافی" بود که باید دفع می شد این خطر اینقدر شدید بود که در انتخابات ریاست جمهوری، سخن از "نظارت استشمامی" به میان آمد تا هر کس بوی انحراف می دهد رد صلاحیت شود. هر کس میخواست در عرصه سیاست باقی بماند باید از "جریان انحرافی" اعلام برائت می کرد و همه یا "عضو جریان انحرافی" بودند و یا "دشمن" این جریان. این فضا تا بدانجا پیش رفت که یکی از کاندیداهای ریاست جمهوری که پیش از این سخنی از انحرف و ... به زبان نمی آورد متهم به مزدوری "جریان انحرافی" شد و به ناچار برای دفع این تهمت در روزهای پایانی تبلیغات انتخابات، یکی از محورهای اصلی سخنش مخالفت با احمدی نژاد و جریان انحرافی شد!

 

اصولگرایان و اهالی رسانه های اصولگرا شاید هیچ وقت به ذهنشان خطور نمی کرد که هنگام له کردن "احمدی نژاد"، شخصی بیرون از گود مشغول نظاره آنها است و در سکوت مشغول استفاده از تجربیات بیش از نیم قرن سیاست ورزی خود است و با مهره چینی، خود را برای فتح سنگرهای از دست رفته مهیا می کند.

 

یکی از بزرگترین اشتباهات اصولگرایان و حامیان جوان آنها در رسانه ها این بود که فکر می کردند عمر سیاسی "پدر فتنه" به پایان رسیده است، دیگر موضوعیت فتنه برایشان از دست رفته بود، هیچ کدام سراغی از سرنوشت متهمین فتنه که دادگاهی شده بودند نمی گرفتند کسانی که پخش دادگاه هایشان متوقف شد تا پس از اعلام حکم قطعی اسامی آنها به صورت عمومی به اطلاع مردم برسد اما هیچ گاه خبری از آن اسامی نشد. اشتباه آنجا بود که "احمدی نژاد" به جای  "....." به عنوان خطر اصلی انحراف انقلاب فرض شد و تمام نیروی جریان ارزشی و اصولگرا برای نابود کردن "احمدی نژاد"ی که روزی از خود آنها بود، صرف شد.اینقدر نیرو صرف می شد که حتی صدای رهبر انقلاب که احمدی نژاد را احیاگر ارزش های انقلاب می نامید نمی شنیدند.

 

 شاید بزرگترین اشتباه آنجا بود که پیچیدگی فتنه 88، به ساده انگاری و خامی اصولگرایان و رسانه های حامی آنها نادیده گرفته شد تا امروز مبهوتانه نظاره گر حضور و عرض اندام افرادی باشند که تا چند ماه پیش تصور می کردند دیگر حیات سیاسی شان به پایان رسیده است و خطری از ناحیه آنها متوجه اساس انقلاب نیست.

 

به نظر می رسد اصولگراها، ارزشی ها و خیلی های دیگر که این چهار سال احمدی نژاد را فتنه اصلی می دیدند باید در چهار سال آینده چیزهای دیگری ببینند، شاید آزادی فتنه گران از زندان، برپایی نماز جمعه خاص و تبعات آن و رفع حصر دو نفر از سران فتنه، تنها گوشه ای از مکافات ساده انگاری در برخورد با فتنه و جابجا کردن مساله اصلی تلاش برای براندازی نظام اسلامی، با مسائل فرعی و حاشیه ای باشد.

این مطلب در نکات پرس