دیروز سالروز تولد دکتر احمدی نژاد 
بود؛ احمدی نژادی ها قرار بود جشنی بگیرند؛ بعضی انتقاد داشتند که این کارها درست نیست و بی معنا است و .... اما به نظرم کار خوبی بود در روزهایی که همه تلاش می کنند حامی احمدی نژاد و یا حتی فحاش نبودن به او را نوعی عار و پلشتی جلوه دهند این کارها، شکستن جو سنگین و ناجوانمردانه است به قول مهدی شیخ ، شکستن مارپیچ سکوت است.
اما بعد...
بلاهت بی حد و حصر رسانه های اصولگرا و قدرت طلبی بی سر و ته مقامات اصولگرا خیلی جالبه، فکر می کنن زمین زدن احمدی نژاد مساوی پیروزی خودشون و مطلق العنان شدن جریانشونه! در صورتی که اینجوری نیست.
شاید موفق شن احمدی نژاد رو با این شیوه ها کنار بزنن و حتی به قول خودشون سرنوشت بنی صدر رو براش به وجود بیارن اما کنار رفتن این رئیس جمهور اول ماجراست! کسی که مورد قبول برادرانه اگه سرکار بیاد راهی نداره جز اینکه معصوم باشه، هر خطایی کنه باید آماده باشه که رسانه های مخالفش حداقل همون بلایی که سر احمدی نژاد اومد رو سرش بیارن و بعید می دونم کسی هوشمندی و صبری اندازه احمدی نژاد داشته باشه که بخواد حرفی نزنه!
مثلا فکر کنید لاریجانی بشه رئیس جمهور و به یکی از معاوناش بگن لیدر جریان انحرافی! چه شود!
فضای آزادی بیان بیش از حدی که احمدی نژآد به وجود آورد رو به هیچ وجه نمیشه دوباره محدود کرد و این خیلی واسه مسئولین بعدی زجر آور و کشنده است.
2- احتمالا خواننده این مطلب اینقدر هوشمند هست که فکر نکنه من طرفدار مشایی و یا مدافع برخی سخنان سخیف و حرکات نه چندان خوبش هستم!
