تعریف اعجاز بیانی
"معجزه" از کلمه عجز گرفته شده، و در لغت به معنای ضعف و ناتوانی است، [1]و در اصطلاح عبارت است از گفتـار شگفت انگیز و جالب توجه و یا امـر خارق عادتی که به وسیله مدعی مقام نبوت، برخلاف قوانین عادی و جاری طبیعت و به منظور اثبات ادعای رسالت، همراه باتحدی انجام می گیرد.[2]
دیدگاه اعجاز بیانى از مشهورترین و فراگیرترین رویکردها در حوزه اعجاز قرآن است که بازتاب و تأثیر فراوانى در حوزه مطالعات کلامى، ادبى و تفسیرى داشته و مجموعه‌اى وسیع از مجادلات و مباحثات را گرد خود پدید آورده است. این دیدگاه براین فرض استوار است که ساختار بیانى قرآن با برخوردارى از‌ویژگیهاى مافوق بشرى، عجز بشر از هماوردى با آن را در‌پى داشته و بى‌پاسخ ماندن تحدّى قرآن که در بیشتر موارد ناظر به همین ساختار بیانى است، بهترین دلیل بر درستى این مدّعاست، بنابراین، اعجاز بیانى در‌واقع از وجوه تحدّى به‌شمار مى‌آید که نسبت به وجوه دیگر از شهرت و پشتوانه مطالعاتى بیشترى برخوردار است.[3]
