یکی از جالب ترین رفتارهایی که ما داریم این هستش که وقتی هفته وحدت از راه میرسه همش پست می ذاریم و مطلب می نویسیم که ما با اهل سنت برادریم و کلی هم خاطره میاریم که بله ما اهل سنت رو دوست داریم و واقعا برادریم و .... که البته کار به حقی هم هستش و ضروری اما جالبی کار ما کجاست؟
جالبی کار ما این هستش که ما حاضریم با کسانی که پیرو خلفای سه گانه هستند و در موارد عدیده ای با ما اختلاف دارند وحدت داشته باشیم و عملا اونها رو برادران خودمون بدونیم اما نوبت خودمون که می رسه طرف های مقابلمون رو بدتر از پیروان غاصبین حق اهل بیت می دونیم! *فلانی قالیبافیه پس بره گم شه!
بهمانی اوه اوه پایداری چی هستش اونا که آدم نیستن اون یکی که طرفدار احمدی نژاده منحرف و ضد ولایت فقیه هستش باید طردشون کنیم!!* کار ما خیلی جالبه شیعه های حامی انقلاب اسلامی پیرو امام خمینی و آقا رو به خاطر این که با فلان نظر سیاسی ما مخالفند رو قبول نداریم و حاضر نیستیم باهاشون زیر یه سقف بشینیم اون موقع می خوایم با کسانی برادر بشیم که اختلافات جدی باهاشون داریم!
پ.ن: 1- بنده خودم اولین مخاطب این پست هستم، ادعای این رو هم ندارم که بری هستم از این ایراد اتفاقا خودم بیشتر آلوده ام. 2- ناگفته پیداست که منظور از این مطلب زیر سوال بردن ضرورت وحدت با برادران اهل سنت نیست.